تنظیم جیره گاو ها برای بهینه کردن مصرف ماده خشک مهم است زیرا تولید بالاتر شیر و سوددهی در گاوهای دوشا با مصرف ماده خشک مرتبط است.
بهینه کردن مصرف ماده خشک (DMI) مهم می باشد. تولید بالاتر شیر و سوددهی در گاوهای دوشا با مصرف بیشتر ماده خشک مرتبط است اما ماده خشک (DMI) برای گاوهای خشک و تلیسه های مسن تر می تواند یک شمشیر دو لبه باشد.
DMI پائین می تواند به کمبود مواد مغذی در جهت رفع نیازهای دام منجر شود. DMI بالا می تواند به چاق و سنگین شدن گاوهای خشک و آغاز ناهنجاری های متابولیسمی در تلیسه ها، کاهش وزن زیاد بعد از زایش و هزینه های خوراک بیشتر منجر شود. گوساله هایی که جیره مایع (شیر یا جایگزین شیر) دریافت می کنند می توانند به سطح رشد عالی برسند اما ترغیب گوساله ها به مصرف استارتر برای رشد شکمبه و کاهش هزینه های خوراک باید مدیریت شود. DMI خوب، بهترین راه برای اطمینان از عملکرد موفقیت آمیز گاو در آینده است که از طریق تنظیم جیره گاو ها حاصل خواهد گردید.
تنظیم جیره گاو های خشک مهم می باشد
هنگام مدیریت DMI در جیره گاوهای خشک، چندین راهکار را می توان در نظر گرفت. گاوهای خشک ۲ درصد وزن بدن خود ماده خشک مصرف می کنند. جیره های حاوی کاه بالا و انرژی کم گاوهای خشک، هنگامی که به طور آزاد ارائه می گردد به منظور تأمین ۱۰۰ تا ۱۱۰ درصد انرژی مورد نیاز باید دارای ۲ درصد وزن بدن دام DMI باشد (پرس کاه و فیبر نامحلول در شوینده خنثی هضم نشده مصرف را کنترل می کند).
در صورتیکه گاوهای خشک کمتر از ۲ درصد وزن بدن خود خوراک مصرف کنند، ممکن است به سطح انرژی و مواد مغذی مورد نیاز خود نرسند (کمتر از ۹۰ درصد نیاز) و در صورتی که جیره با کیفیت بالا در اختیار گاوهای خشک قرار گیرد، خوراک مازاد مصرف خواهند کرد و نیازهای انرژی آنها تا ۱۵۰ درصد سطح هدف تأمین می شود و به چاق شدن آنها منجر می شود و در نتیجه مستعد بیماری های متابولیسمی می باشند.
با توجه به جیره گاوهای خشک که حاوی مقدار زیاد کاه می باشد، DMI برای گاوهای بالغ هلشتاین باید از ۱۳٫۶ کیلوگرم به ازای هر گاو بالاتر باشد. تلیسه های هلشتاین اواخر آبستنی می توانند ۱۱٫۳۴ کیلوگرم ماده خشک مصرف کنند. گروه ترکیبی تلیسه های اواخر آبستنی و گاوهای بالغ به طور میانگین، ۱۲٫۷ کیلوگرم ماده خشک مصرف می کنند. در صورتی که به این سطح DMI نرسند، مواردی از قبیل مشخصه های خوراک، کیفیت علوفه، فضای آخور، جداسازی و تراکم دام در جایگاه گاوهای خشک را بررسی کنید.
با تنظیم جیره گاو ها نیازهای غذایی گروه های مختلف را برآورده کنید
گاوها را گروه بندی کنید. میزان مصرف خوراک گاوهای تازه زا اهمیت دارد زیرا بر کل دوره شیردهی اثر می گذارند. جدول (۱) DMI توصیه شده برای گاوهای هلشتاین را بر اساس روزهای پس از زایش به طور فهرست وار نشان می دهد. در صورتی که مقدار DMI گاوهای تازه زای هلشتاین زیر مقدار توصیه شده در جدول (۱) باشد، مواردی از قبیل جیره گاوهای تازه زا، جیره گاوهای خشک انتظار زایش، فضای آخور، تراکم دام، ناهنجاری های متابولیسمی و سطح کتون و کلسیم خون را بررسی کنید.
در صورتی که مصرف ماده خشک در ابتدای شیردهی بسیار پائین باشد، باروری تحت تأثیر قرار می گیرد زیرا نمره وضعیت بدنی کاهش می یابد (کاهش BCS باید کمتر از ۰٫۵ واحد نمره وضعیت بدنی باشد) و در صورتی که اندازه بالشتک چربی سم کاهش یابد میزان لنگش نیز افزایش می یابد.
برای تنظیم جیره گاو های غیر شیری (تلیسه ها) کیفیت علوفه را کم کنید
تلیسه ها با چالش هایی مواجه می شوند که گاوهای دوشا آن را تجربه نمی کنند. تلیسه ها هنگامی که به ۱۲ ماهگی می رسند، ۲٫۵ درصد وزن بدن خود خوراک مصرف می کنند. هدف در برنامه پرورش تلیسه و گوساله های هلشتاین رسیدن به میزان رشد روزانه ۰٫۷۷ تا ۰٫۸۶ کیلوگرم وزن بدن از زمان از شیرگیری تا زمان زایش (۲۲ تا ۲۴ ماهگی) می باشد.
در صورتی که کیفیت علوفه قابل دسترس بسیار بالا باشد، مصرف ماده خشک تلیسه های رو به رشد بسیار زیاد می شود که به چاقی بیش از حد در تلیسه ها و در نتیجه خطر ابتلا به بیماری های دوره انتقال منجر می شود. یکی از رویکردها برای اجتناب از افزایش وزن بیش از حد، این می باشد که از علوفه پر کننده شکمبه با UNDF بالا استفاده شود (از قبیل کاه، ساقه ذرت یا علوفه با کیفیت پائین، شاخص نسبی کیفیت علوفه زیر ۱۰۰) تا میزان مواد مغذی علوفه های با کیفیت کاهش یابد (میزان آن با توجه به سن تلیسه ها و علوفه به کار رفته متفاوت می باشد) و خوراک به طور آزاد در اختیار آنها قرار می گیرد.
روش دیگر، خوراک دهی محدود تلیسه ها است که مستلزم این است که فضای آخور به گونه ای باشد که تمام دام ها در یک بار خوراک دهی خوراک مصرف کنند. تمامی خوراک ها ممکن است در کمتر از ۴ ساعت مصرف شوند که این کار مستلزم مدیریت بالا و نظارت و تنظیم جیره گاو ها می باشد.
گوساله ها ماده خشک را به رشد تبدیل می کنند
برنامه های خوراک دهی بهبود رشد گوساله ها، باید مورد توجه قرار گیرد زیرا این گوساله های جوان می توانند بیش از ۳ درصد وزن بدنی خود جامدات شیری مصرف کنند (شیر یا شیر خشک). وزن بدن گوساله ها تا زمان از شیرگیری دو برابر می شود (به نوعی ۶ تا ۸ هفته بعد از تولد) و وزن بدن آنها روزانه با مصرف جامدات، ۰٫۸۱ کیلوگرم افزایش می یابد.
بر توانایی گوساله ها سرمایه گذاری کنید تا ماده خشک به طور مؤثر به رشد مطلوب تبدیل شود (رشد جثه و ماهیچه). مصرف کنسانتره، با محدود کردن جامدات شیر تا ۲ درصد وزن بدن صورت می گیرد. این روش هزینه ها را محدود می کند و به رشد شکمبه منجر می شود.
مزیت بیشتر این روش این است که این گوساله ها (رشد سریع دارند) و با رشد بهتر غدد پستانی می توانند نسبت به گاوهای در نوبت شیردهی بعدی ۳۱۷٫۵ تا ۶۸۰٫۴ کیلوگرم شیر بیشتری تولید کنند. هزینه اضافی ۲۲٫۶۸ کیلوگرم جامدات شیر، یک سرمایه گذاری عالی در جهت میزان تولید شیر در آینده و سلامت بهبود یافته می باشد.